ربات های پوشیدنی، ربات هایی به سبک لباس
جامعه پزشکی همه روزه در صدد رفع بیماری‌ها و نقص‌های بدن انسان در تلاش است.
پیشرفت در زمینه‌های پزشکی علاوه بر تضمین سلامت افراد یک جامعه در حال حاضر، می‌تواند کمک بزرگی در موقعیت‌های بحرانی آینده نیز باشد.
ولیکن این پیشرفت به تنهایی و بدون دخالت صنایع دیگر میسر نیست و تنها با یک مثال ساده این موضوع را به شما نشان خواهیم داد.
در گذشته‌های دور زمانی که فردی به نقص عضوی دچار می‌شد، دردسرهای زیادی را به دوش می‌کشید تا با گذشت زمان و کمک صنعت مکانیک، ایده عصای پزشکی پیاده‌سازی شد و زندگی را برای معلولینی که از ناحیه پا دچار آسیب شده بودند را ساده‌تر کرد.
پس از آن نیز همکاری علم پزشکی و مهندسی مکانیک ادامه پیدا کرد و نتایج موفقیت‌آمیز دیگری از جمله ویلچر و پای مصنوعی را به بیماران ارائه داد که نه تنها کمک بهتری به افراد دارای نقص عضو در ناحیه پا بود، بلکه بیمارانی با مشکلات نخاعی هم کمتر از قبل در جا به جایی به مشکل برمی‌خورند.
حالا وقت آن رسیده نگاهی به همکاری دنیای پزشکی و علم رباتیک بیندازیم و شاهد نتایج معجزه‌آسای آن در ادامه باشیم.
دانش رباتیک از سه علم مکانیک، الکترونیک و کامپیوتر تشکیل شده که خود به تنهایی سه رشته مهم را در برگرفته است.
در این میان با ادغام علوم پزشکی نیز به راه‌های نوینی در راستای کسب سلامت انسان‌ها رسیده‌ایم.
ربات های پزشکی
ربات‌هایی که در دسته پزشکی قرار دارند به گونه های گسترده تری تقسیم می شوند و وظایف مختلفی را به عهده دارند.
برای مثال ربات‌های آموزش پزشکی، ربات‌های ضدعفونی کننده، آندوسکوپی‌بات‌ها و ربات های جراح (مانند ربات جراح داوینچی) که از شناخته‌شده‌ترین ربات‌های این خانواده هستند و به خوبی کارآمدی خودشان را در حوزه‌های مختلف پزشکی اثبات کرده‌اند.
بدیهی است هدف جامعه پزشکی، حفظ سلامت انسان‌ها و تلاش برای بهبود نقص‌های آزار دهنده است و در همین جهت، دسته دیگری از ربات‌های پزشکی به منظور بهبود کارکرد اعضای بدن انسان اختراع شد که به ربات‌های اسکلتی یا ربات های پوشیدنی معروف شدند.
همچنین در موقعیت‌های حساس‌تر که فرد بیمار از نقص عضو رنج می‌کشد، ربات‌های سایبورگ وارد میدان شده و به بهترین شکل، وظیفه خود را به عنوان یکی از اعضای بدن اجرا می‌کنند.
پیشرفت روز افزون ربات های پوشیدنی و سایبورگ به مراحل بسیار جالبی رسیده که در ادامه مطلب به بررسی آن خواهیم پرداخت.
ربات های پوشیدنی یا ربات های اسکلتی؟
همان‌طور که از نام این دسته از ربات‌ها مشخص است، ربات های پوشیدنی همانند اسکلتی خارج از بدن انسان، پیکر ما را احاطه می‌کنند.
این نوع پوشش رباتیکی قدرت و تعادل لازم را برای فرد بیمار به ارمغان می‌آورد و در ایمن‌ترین حالت ممکن عضو آسیب دیده را ورزش می‌دهد.
علاوه بر افرادی که از عضو آسیب دیده رنج می‌برند، پزشکان ربات های پوشیدنی را برای بیماران سکته قلبی، جهت حفظ تعادل آن‌ها در حرکت و تقویت عضلات و افرادی با ساختار بدنی سنگین نیز مورد استفاده قرار می‌دهند.
افزون بر استفاده این ربات‌ها در جامعه پزشکی، در زمینه‌های متفاوت‌تری همانند ارتباطات و امنیت نیز از آن ها بهره‌برداری می‌شود.
از سری اهداف اولیه که در ابتدای پیدایش ربات‌های اسکلتی مدنظر محققان قرار گرفت، کنترل از راه دور بود که امروزه برایمان میسر شده است.
از آنجایی که ربات های پوشیدنی وظیفه دارند بر روی پیکر یک انسان مشغول به عملیات شوند، ساخت آن‌ها نیازمند دقت بسیار بالایی است تا هنگام انجام عملیات آسیبی به بدن وارد نکنند.
در واقع نمی‌توان از این حقیقت گذشت که ربات‌ها در کنار تمامی نکات مثبتشان، نسبت به پوست انسان اجسامی سخت و خشن تلقی می‌شوند.
جالب است بدانید حتی این موضوع با وجود اینکه تا به اکنون مشکل حادی برایمان پیش نیاورده است، زیر ذره‌بین محققان و مخترعان رفته تا در آینده نه‌چندان دور بهتر از حال حاضر کارآمدی خود را به رخ جامعه انسانی بکشند!
امروز وقت آن رسیده تا در کمال ناباوری منتظر اختراعی، در ظاهر یک لباس عادی و در باطن یک ربات کارآمد باشیم!
ربات های پوشیدنی در جلد لباس!
همان‌طور که در متن فوق مطالعه کردید، ربات های پوشیدنی از شمایل اسکلتی به طرح لباس‌های عادی در حال تغییر هستند.
در حال حاضر آزمایشگاهی در هلند منصوب به تحقیق و مطالعه در این زمینه شده تا لباس‌های انعطاف پذیری با سیستم کنترل هوشمند ابداع کند.
از افراد مشغول در این آزمایشگاه میتوان به “ون دره کویج” استاد بیومکاترونیک و توان بخشی در دانشگاه“twente” هلند اشاره کرد که معتقد است اسکلت‌های رباتیکی سنگین، مناسب‌ترین راه‌حل درمانی نیست و با هدف آسایش بیشتر بیماران به تحقیق و تفحص می‌پردازد.
در حال حاظر این اسکلت‌های رباتیکی دارای قطعات سخت، موتور و باتری هستند که هرکدام از این قطعات جرم قابل توجه خود را دارند و تا موقعی قابل استفاده‌اند که فرد بیمار با مشکلات استخوانی یا مفاصل به پزشک مراجعه کند.
اما لباس‌های رباتیکی با ساختاری لطیف، سبک و قابل انعطاف امکان تحرک بیشتری به فرد می‌دهند و با کمک تکنولوژی کنترل از راه دور به بیماران آسیب‌دیده عضلانی یا عصبی کمک بیشتری خواهند نمود.
چه مایل به پیاده‌روی باشید و چه بخواهید سر جای خود بایستید، تعادل شما کاملا حفظ خواهد شد و در امن ترین حالت فیزیکی خود هستید.
ربات های سایبورگ
تجهیزات ایمنی همواره در شرف فتح قله‌های پیشرفت رهسپار است و اولین رد پایش را با ساخت ربات HAL در سال ۱۹۹۷ به جا گذاشت.
نام اولین ربات سایبورگ، HAL بود که با انتقال سیگنال‌های عصبی به پیکر فرد بیمار، قدرت حرکت و راه رفتن می‌داد.
سایبورگ‌ها یکی از جهش‌های بزرگ و شناخته شده علوم پزشکی و جامعه رباتیکی است و با هدفی مشابه با ربات‌های اسکلتی، اما عملکردی متفاوت به انجام وظایفشان می‌رسند.
این دسته از ربات‌های پزشکی در مواقعی که فرد با عدم عملکرد صحیح یکی از اعضای بدنش مواجه است مورد استفاده قرار می‌گیرند.
این دستگاه کمکی ویژه معلولین حرکتی پیاده‌سازی شده و طبق انتظاری که میرفت نتایج موفقیت‌آمیزی به همراه خود داشت.
از دیگر اسامی که برای سایبورگ‌ها در نظر گرفته شده، “ربات‌های توان بخشی” است که نامی کاملا برازنده با راندمان این محصول است.
سخن آخر…
همه روزه صنعت رباتیک بیشتر از قبل خود را دل علوم دیگر جای می‌دهد و پیشرفت روز افزون آن دور از چشم کسی نیست.
به امید ترفیع و توسعه بیشتر جامعه انسانی همراه با علم رباتیک و ساخت فردایی بهتر…
دیدگاهتان را بنویسید